Πρόκειται για:
Νέο πρόγραμμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων
Παράλληλο νόμισμα
Ελεγχόμενη χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ
Οπως γράφει και η Καθημερινή στις Βρυξέλλες μετά το ηχηρό Οχι του ελληνικού δημοψηφίσματος οι εταίροι πλέον εξετάζουν αυτά τα τρία σενάρια, αφού πλέον συζητείται ανοιχτά και εξετάζεται πόσο θα στοίχιζε πολιτικά και οικονομικά η διάσωση ή η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και ποιες συνέπειες θα είχε.
Πρώτο σενάριο: Ενα νέο πρόγραμμα που απαιτούσε πολύ μεγάλες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις από την ελληνική πλευρά, πολύ μεγαλύτερες και από την τελευταία πρόταση Γιουνκέρ. Ωστόσο είναι το πιο ακριβό απ’ όλα, καθώς απαιτεί κάλυψη ελλειμμάτων, επιστροφή του εσωτερικού δανεισμού που έκανε τους προηγούμενους μήνες η Ελλάδα και ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Ωστόσο αυτό είναι αμφίβολο εάν θα περάσει αρχικά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και αν υπάρχει η πολιτική βούληση να εφαρμοστεί.
Δεύτερο σενάριο: Εισαγωγή παράλληλου νομίσματος, κυρίως μέσω των υποσχετικών IOU κάτι που θα ήταν ουσιαστικά το πρώτο βήμα εξόδου από τη νομισματική ένωση. Επιπλέον θα πρόκειται για κάτι εντελώς υβριδικό στο πλαίσιο μιας νομισματικής ένωσης. Ωστοσο για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται ένα πολύ οργανωμένο κράτος και μία πάρα πολύ καλή τεχνική προεργασία.
Τρίτο σενάριο: Ελεγχόμενη χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ. Με το κλίμα μετά το δημοψήφισμα να έχει βαρύνει ιδιαίτερα, με αισθήματα θυμού να εκφράζονται πλέον στο κτίριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τους χειρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης και την αξιοπιστία της κυβέρνησης Τσίπρα να βρίσκεται στο ναδίρ, 16 από τα 18 υπόλοιπα μέλη φαίνεται να είναι υπέρ του τρίτου σεναρίου, δηλαδή της ελεγχόμενης χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ. Τα δύο μόνο μέλη που είναι εναντίον αυτής της τρίτης λύσης, είναι η Γαλλία και η Κύπρος, με το Παρίσι, σύμφωνα με Ευρωπαίο αξιωματούχο, να αμφιταλαντεύεται.
Το σενάριο αυτό προβλέπει μικρή χρηματοδότηση, κυρίως για την κάλυψη εισαγωγών βασικών ειδών (balance payment facility), προκειμένου να αποτραπεί ανθρωπιστική κρίση, πιθανόν και κάποια στήριξη του τραπεζικού συστήματος. Ωστόσο, η Ελλάδα θα καλύπτει μόνη της τα δημοσιονομικά ελλείμματα, ένα σημαντικό μέρος ή και το σύνολο των αναγκών ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και ένα μέρος του ελλείμματος του ισοζυγίου.
