tromaktiko: Οι Σύροι πρόσφυγες στην Τουρκία και η εκλογική δεξαμενή του Ερντογάν

Κυριακή 1 Μαΐου 2016

Οι Σύροι πρόσφυγες στην Τουρκία και η εκλογική δεξαμενή του Ερντογάν



Tου Θωμά Σίδερη
29 Απριλίου 2011 περνούν τα νοτιοανατολικά σύνορα της Τουρκίας (επαρχία Χατάι) οι πρώτοι 252 Σύροι πρόσφυγες. Είναι μέλη οικογενειών, κατά βάση γυναικόπαιδα, στρατιωτών που...
αυτομόλησαν από τον κυβερνητικό στρατό και συντάχθηκαν με τους αντάρτες. Οι στρατιώτες αυτοί αποτέλεσαν “δεξαμενή” για την άντληση μαχητών από την Τζαμπάτ Αλ Νούσρα και άλλες ισλαμιστικές οργανώσεις.

Πέντε χρόνια αργότερα, όσοι Σύροι πρόσφυγες παρέμειναν σε τουρκικά εδάφη και συμπλήρωσαν μία πενταετία παραμονής στη χώρα, δικαιούνται τουρκική υπηκοότητα και αποκτούν αυτοδικαίως δικαίωμα ψήφου, σύμφωνα με πρόταση του υπουργικού συμβουλίου και αποδοχής της από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση.

Υπολογίζεται ότι μέχρι το 2019 1,9 εκατομμύρια Σύροι θα έχουν αποκτήσει την τουρκική υπηκοότητα, αποτελώντας για τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν αλλά και για το βαθύ κράτος της Άγκυρας (καθεστώς Ερντογάν) μια μόνιμη δεξαμενή άντλησης ψήφων. Άλλωστε, το 2019 είναι η χρονιά της τριπλής εκλογικής αναμέτρησης υπό κανονικές συνθήκες: προεδρικές, βουλευτικές και αυτοδιοικητικές εκλογές.

Για παράδειγμα, στην πόλη Κίλις (Κιλικία), στην ευρύτερη περιοχή του Γκαζαντιέπ, περίπου 130 χιλιόμετρα από τα συριακά σύνορα, ζουν εκατόν πενήντα χιλιάδες Σύροι πρόσφυγες, σχεδόν διπλάσιοι από τον ντόπιο πληθυσμό. Αν προκηρύσσονταν άμεσα αυτοδιοικητικές εκλογές, οι πρόσφυγες θα εξέλεγαν δήμαρχο προερχόμενο από τις τάξεις τους, λόγω της αριθμητικής υπεροχής τους. Είναι ένας παράγοντας που όχι μόνο δεν μπορεί να αγνοήσει το “καθεστώς Ερντογάν” αλλά προσπαθεί να τον προσεταιριστεί και να τον χρησιμοποιήσει για την εδραίωση της παντοδυναμίας του στο εσωτερικό της Τουρκίας και του κυρίαρχου ρόλου που επιθυμεί να διαδραματίσει στη Μέση Ανατολή και στα Βαλκάνια.

Είναι προφανές ότι η αλλαγή του Συντάγματος και η ενίσχυση των εξουσιών του Προέδρου αποτελεί για τον Ερντογάν αυτοσκοπό και διακαή πόθο. Στα πλαίσια αυτά είναι πολύ πιθανή η μη τήρηση του εκλογικού χρονοδιαγράμματος του 2019 και η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες με στόχο τη μεταβολή των κοινοβουλευτικών συσχετισμών και την περαιτέρω ενίσχυση της κοινοβουλευτικής δύναμης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Η απόσταση που χωρίζει το όνειρο του Ερντογάν για τη μετατροπή της Τουρκικής Δημοκρατίας από Κοινοβουλευτική σε Προεδρική και η ανακήρυξή του σε “απόλυτο Σουλτάνο του Βοσπόρου” είναι μόλις δεκαεπτά κοινοβουλευτικές έδρες. Και επιπλέον, η συναλλαγή με τους Εθνικιστές δεν βγάζει πουθενά μέχρι στιγμής, οπότε ο Τούρκος Πρόεδρος δεν μπορεί να στηρίζεται σε αυτούς.

Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι καθόλου τυχαία ούτε η χρονική στιγμή που διατυπώθηκε ούτε το περιεχόμενο της δήλωσης του προέδρου της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης και βουλευτή του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης Ισμαήλ Καχραμάν περί αφαίρεσης του χαρακτήρα της κοσμικότητας από το τουρκικό σύνταγμα. Για την ιστορία, η αρχή περί κοσμικότητας εντάχθηκε στο σύνταγμα του 1937, αφού προηγουμένως (1928) είχε αφαιρεθεί η διάταξη “η θρησκεία του κράτους είναι το Ισλάμ” που περιλαμβανόταν στο σύνταγμα του 1924.
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!