tromaktiko: Ποτοαπαγόρευση: Η πιο παράνομη, κινηματογραφική περίοδος της Αμερικής

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017

Ποτοαπαγόρευση: Η πιο παράνομη, κινηματογραφική περίοδος της Αμερικής



Από το 1920 μέχρι το 1933, την περίοδο της ποτοαπαγόρευσης, περίοδο κατά την οποία ψηφίζεται και εφαρμόζεται ο νόμος που ...
κηρύσσει παράνομη την παρασκευή, διακίνηση, εισαγωγή, εξαγωγή και πώληση αλκοολούχων ποτών, με σκοπό την "προστασία" των πολιτών, τυπικά στην Αμερική δε ρέει σταγόνα αλκοόλ.

Την απαγόρευση ξεκίνησαν δυο πανίσχυρες ομάδες πίεσης, η «Ένωση κατά των Σαλούν» και η «Ένωση Γυναικών για τη Χριστιανική Εγκράτεια». Στο ίδιο μήκος κύματος και επιφανείς εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου που δήλωναν ότι οι εργαζόμενοι θα ήταν πιο παραγωγικοί, εάν απείχαν από το αλκοόλ. Η κοινή γνώμη άρχισε να συμμερίζεται τις απόψεις περί απαγόρευσης. Το 1919, το 75% των πολιτειών είχε ευθυγραμμισθεί με τη 18η τροποποίηση του Συντάγματος, που απαγόρευσε την πώληση ή διακίνηση αλκοολούχων ποτών. Στις 16 Ιανουαρίου του 1920, τέθηκε σε εφαρμογή ο νόμος Βόλστιντ (Volstead Act), που σήμανε την έναρξη της Ποτοαπαγόρευσης.

Όπως είναι αναμενόμενο κάθε απαγόρευση δημιουργεί μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Κανένας δε μπορούσε να προβλέψει αυτό που συνέβη στην Αμερική. Στο παιχνίδι της παράνομης απόσταξης και του μεγάλου και παράνομου κέρδους μπαίνουν από γιατροί μέχρι μαφιόζοι. Παράνομα μπαρ σερβίρουν αλκόολ κάτω από άκρα μυστικότητα, στην είσοδο των οποίων λες ένα κωδικό, -τα μυθικά speak easy-, το ουίσκι κυκλοφορεί συνταγογραφημένο, είναι νοθευμένο, βρώμικο και η κατανάλωσή του προκαλεί τύφλωση και παράλυση.

Η Αμερική χορεύει στο ρυθμό της μαύρης αγοράς, ενώ οι οργανωμένες συμμορίες γνωρίζουν μια πρωτοφανή άνθιση. Τα παράνομα αποστακτήρια και μπαρ εμφανίζονταν παντού και τα σημεία πώλησης αλκοόλ διπλασιάζονται σε σύγκριση με την προ της απαγόρευσης περίοδο. Η διαφθορά αυξάνεται μέσα στην αστυνομία, ο Αλ Καπόνε, είναι ο αυτοκράτορας της παρανομίας, ο οποίος υπερηφανεύετεια ότι πλήρωνε τη μισή αστυνομία του Σικάγου. Οι μόνες δουλειές μέσα στην εποχή του μεγάλου Κραχ υπάρχουν σε αυτούς που παράγουν και διακινούν παράνομα αλκοολούχα ποτά. Η Αμερική δε σταματά να πίνει και η απώλεια του κράτους από τα έσοδα που έπρεπε να έχει είναι τεράστια. Όπως υπολογίστηκε οι ΗΠΑ έχαναν κάθε χρόνο 500 εκατομμύρια δολάρια από τη φορολογία του αλκοόλ.

Όλα αυτά τα κρούσματα άρχισαν να επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Το 1932 ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ, λάτρης του μαρτίνι, έβαλε στο προεκλογικό πρόγραμμά του την άρση της ποτοαπαγόρευσης.

Στις 5 Δεκεμβρίου του 1933, το Κογκρέσο υιοθέτησε την 21η Τροποποίησης του Συντάγματος με την οποία σταμάτησε η Ποτοαπαγόρευση στο μεγαλύτερο κομμάτι των ΗΠΑ. Κάποιες πολιτείες όμως έμεινα πιστές σ΄ αυτήν για πολλά-πολλά χρόνια αργότερα όπως η πολιτεία του Μισισιπί που διατήρησε την ποτοαπαγόρευση έως το 1966, ενώ σε καθεστώς ποτοαπαγόρευσης έμεινε μια πόλη των ΗΠΑ (Bridgewater), μέχρι και το 2014, 81 ολόκληρα χρόνια μετά την άρση του νόμου.
Πολύ οινόπνευμα, μεγάλη παρανομία

Μόνο στη Νέα Υόρκη υπήρχαν 30.000 speak easy

Η Κου Κλουξ Κλαν ήταν θερμός υποστηρικτής της ποτοαπαγόρευσης.

Τα cocktail έγιναν ιδιαιτέρως δημοφιλή εκείνη την περίοδο, γιατί το κακής ποιότητας αλκοόλ δε μπορούσε να το πιεί κανένας σκέτο. Από τα πιο γνωστά της εποχής, ήταν τα Mary Pickford, French 75, Barbary Coast, Bee’s Knees, και το Sidecar.

Τη συγκεκριμένη περίοδο οι υποστηρικτές της ποτοαπαγόρευσης, αποπειράθηκαν να ξαναγράψουν τη βίβλο, προκειμένου να αφαιρέσουν οποιαδήποτε αναφορά στο αλκοόλ.

Βooze cruises: Διοργανώνονταν κρουαζιέρες ποτού. Με την δικαιολογία ότι το καράβι έβγαινε σε διεθνή ύδατα, όπου επιτρεπόταν η κατανάλωση, άντρες και γυναίκες της εποχής, διασκέδαζαν νόμιμα κάνοντας "cruises to nowhere" δηλαδή θαλάσσιες βόλτες γύρω από το ίδιο μέρος.

Μόνο το έτος 1927, υπολογίζεται ότι ο Al Capone έβγαλε περίπου 60 εκατ. δολάρια από την παράνομη πώληση αλκοόλ.

Την ημέρα που σταμάτησε να ισχύει η ποτοαπαγόρευση, ο πρόεδρος Ρούσβελτ είπε: "Ό,τι χρειάζεται τώρα η Αμερική, είναι ένα ποτάκι".

Η ποτοαπαγόρευση και ο μύθος του απαγορευμένου υπήρξαν το κεντρικό θέμα εμβληματικών ταινιών του Χόλιγουντ και ενέπνευσαν συγγραφείς και συνθέτες.

     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!